Taşlaşmış Yüreklere…

Savaşın bir yüzü kan, diğeri acı, çile…

Düşen bütün bombalar, yüreğimde patlıyor!

Eşimden haber var mı, annem babam nerede?

Kalanların feryadı, ciğerimi dağlıyor!

Durdurun şu savaşı, giden geri gelmiyor!

Patlamasın bombalar, beni deli ediyor.

Duyun beni insanlar! duyun ey savaşanlar!

Bu savaş neye yarar, kalmazsa yaşayanlar.

Mahzun mahzun yatıyor, küçük küçük yavrular,

Gülümseyen yüzleri, parçalanıp solmuşlar

Kefenlenmiş cesetler anne, baba, çocuklar…

Evsiz kalmış insanlar, sönmüş bütün ocaklar

Bizden miras kalacak, harap olmuş mekânlar,

Ya doğacak bebekler, acep onlar na’parlar?

Duyun beni insanlar! duyun ey savaşanlar!

Bu savaş neye yarar, kalmazsa yaşayanlar.

Ne savaş suçu kaldı, ne insanlık merhamet…

Talan etti zalimler, koptu sanki kıyamet.

Hastaneler, okullar vurulmaz Netenyahu!

Bütün dünya izliyor, bir dur diyen yok yahu!

Taşlar dile gelecek, arkamda bir Yahudi var.

Ey taşlaşmış yürekler, artık size dünya dar!

Duyun beni insanlar! duyun ey savaşanlar!

Bu savaş neye yarar, kalmazsa yaşayanlar

Halil Onur Ahsen