Hangi Yama Gün/ahların Dikiş Urgânıyla İşlenir?

Öperim Nebi’nin topuklarından…

Bir gârib fukarayım gönül kapında
Elimde ateşten âsa sanma ki, eza
Ruhunun minberinde muhacir
Rahne göğsümün kıblegâhında sevdan
Eyüp’ten sabrım ötesine bakınırken hicran
Öperim Nebi’nin topuklarından
Êy gecenin ay yüzünden öptüğüm
Nehirlerde pir abdâlım, kâsidelere beyit…
Züleyha’dır adım Yusuf’a kanlı gömlek giydirenim
Dikenlidir avuçlarım güz yolların yazgısıyım

**

Rabb’ül…Vâsfına yetmez kelâm
Üzerime siyahı çeken karanlık geceye
Ölüm kokan gecenin yüreğine
Nefes alan âşka
Yusuf-i kokan gecemin ayazında
Maşrık’tan Mağribe
Kafdağı’nın sinesinde yankılansa vaveylam
Mekke’den Medine’ye hicret ederken ruhum
Dirilir toprağın ölüleri
Mukaddes Medine’nin aşk kulağına
D’okunur Nur melekleri

**

Âh ki, yedi iklim asr-ı geçer feleğimden..
Yedi başak iklimi akıtırdım yaşımdan
Âhh babanın sağ gözü
Lirik yağmur çiseleri birikmiş hüznümden
Ağlamaya mecâlim kalmadı ezelimden
Düşebilseydim kirpiklerin kemanlığına söylerdim
Beyhusi nihâved makamından
Ben ki, aşk kelâmların esrikliğinde yazıyorum
Adına tütsülenen harflerin ağrısını
Kokusu burnumun ucunda nefesinin
Kıyımından geçemiyorum yüreğinin
Acının cefakâr akabinde yürürüm beyhusi
Mukadderat mı bilmem

Ve
Sözlerle başlar kitâbe
Hurâfe ilmim
//Şahadet getirdim son peygamberin ümmetine
İmâm Hasan, Hüseyin zûrriyetine…

Âhh ki Züleyha
Kimdin ki Yusuf’un sevabında!?
Yusuf’un sırtında yırtık gömleğin sökülmüş ipleri !
Âh ki Züleyha, hangi yama gün/ahların dikiş urgânıyla işlenir?

Ki, ben Meryem’in iffettiydim İsa’nın ezelden yetimliği
Âh dini imanı olmayan Firavun
Son nefeste imana geldi şehadetin

Duâsı dilimin beş vâkit seccadem..
“günâh mıdır Rabb’üm O’nu istemem
Alnımın levh’asına kâdr-i nasibim

Yusuf-i İlminden
İlmek ilmek söküyorum yüreğimin sükût âşk perdesini
Ve çizilirken suretin, suretimin en lâl hâline
Salâsı okunur kefensiz âşk mabedimin.!
Yusuf-i yumdum gözlerimi

Esince rüzgârı b’ağrımın
Yesrib’inden Mavera’ya vaveylam..!
Direncin merhâlesi yüreğim Yusuf-i.!
Dökülüvermesin diye
Dilimin kıskacında tutsak kelâmlar kemiriyorum
Kemikten harfleri bir bir sabrın dişlerini hengameleyerek …
Vayeyla B’ağrımın şamarına asılıyorum
Şâh damarın iplerini dolayarak müzmin aşkımın müstahakkına

Gizem İlker