Hüzün ve keder
Hüzün ve keder olunca bana eş, Kayboldu gönlümden sevgili ve güneş, Güz gelip de yapraklar dökülünce,… / Sinan
Hüzün ve keder olunca bana eş
Kayboldu gönlümden sevgili ve güneş
Güz gelip de yapraklar dökülünce,
Kırlangıç’ın kanadında sevda ve keder,
Ardına dönmeden bakmaz da gider.
Kara bulut sardı zemheri akşamı.
Ne huzur kaldı ne de neşe
Lakin üzülme sakın!
Çok değil vuslat yakın!
Yapraklarım açacak o gün,
Dokunamayacak bize hüzün.
Semada bulut misali toprağa, çiçeğe ve yapraklarıma deva olup,
Yanaklarıma bir buse konduracaksın!
Notre dame ‘in kamburu, aşk sarhoşluğunun çanlarını çalacak,
Gözlerin güneş gibi açacak,
Gözlerinin ışığı yollarımı açacak.
Nurunun şavkında, vuslat’a ereceğiz…
Sinan …
ZİYARETÇİ YORUMLARI
YORUM YAZ