Taşlaşmış Yüreklere…
Savaşın bir yüzü kan, diğeri acı, çile…
Düşen bütün bombalar, yüreğimde patlıyor!
Eşimden haber var mı, annem babam nerede?
Kalanların feryadı, ciğerimi dağlıyor!
Durdurun şu savaşı, giden geri gelmiyor!
Patlamasın bombalar, beni deli ediyor.
Duyun beni insanlar! duyun ey savaşanlar!
Bu savaş neye yarar, kalmazsa yaşayanlar
Kefenlenmiş cesetler anne, baba, çocuklar…
Evsiz kalan insanlar, çöpte ekmek ararlar.
Mahzun mahzun yatıyor, küçük küçük çocuklar,
Gülümseyen yüzleri, parçalanıp solmuşlar
Bizden miras kalacak, harap olmuş mekânlar,
Ya doğacak bebekler, acep onlar na’parlar?
Duyun beni insanlar! duyun ey savaşanlar!
Bu savaş neye yarar, kalmazsa yaşayanlar
Ne savaş suçu kaldı, ne insanlık merhamet…
Talan etti zalimler, koptu sanki kıyamet.
Hastaneler, okullar vurulmaz Netenyahu!
Bütün dünya izliyor, bir dur diyen yok yahu!
Taşlar dile gelecek, arkamda bir Yahudi var.
Ey taşlaşmış yürekler, artık size dünya dar!
Duyun beni insanlar! duyun ey savaşanlar!
Bu savaş neye yarar, kalmazsa yaşayanlar
Halil Onur Ahsen